Η άλλη θέαση ... το βιβλίο

Η άλλη θέαση ... το βιβλίο
Η θέαση που ήρθε η ώρα να δεις. Στείλτε email στο mariamarnelaki@gmail.com για να παραγγείλετε το βιβλίο

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Είναι τόσο δύσκολο;



Είναι τόσο δύσκολο να πιστέψεις ότι αξίζεις μια καλύτερη ζωή;
Κι όμως, πόσο εύκολα πίστεψες ότι αυτή είναι η «καλύτερη ζωή» που θα μπορούσες να έχεις και ότι «και πολύ σου είναι»;

Είναι τόσο δύσκολο να πιστέψεις ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο;
Θέλεις να πεις ότι είναι ευκολότερο να ζεις στη διαφθορά, στο ψέμα και στη μιζέρια;

Είναι τόσο δύσκολο να πιστέψεις ότι κάθε αρρώστια του σώματός σου έχει άμεση σχέση με την κατάσταση του νου σου;
Μάλλον είναι ευκολότερο να παίρνεις ένα σωρό φαρμάκια, να σε κάνουν πειραματόζωο, να σε κατακόβουν αλύπητα και να σου συμπεριφέρονται σαν «περιστατικό» και όχι σαν άνθρωπο..

Είναι τόσο δύσκολο να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου και της ζωής σου; Να τον παρατηρείς, να τον σέβεσαι, να τον ακούς και να μην του πηγαίνεις κόντρα;
Μάλλον είναι ευκολότερο και πιο ευχάριστο να ρίχνεις την ευθύνη στους άλλους και στην καταραμένη τη μοίρα σου, άσε που είναι και πιο αποτελεσματικό (ή μήπως όχι); Μάλλον θα ευχαριστιέσαι πολύ όταν κατακρίνεις καθετί που σκέφτεσαι ή κάνεις, όταν κάνεις ό,τι περιμένουν οι άλλοι, όταν ζορίζεσαι να πεις όχι. Άσχετα από το αν μέχρι τώρα δεν είσαι και τόσο χαρούμενος...

Είναι τόσο δύσκολο να πιστέψεις ότι είσαι και Θεός και άνθρωπος και ότι αυτό δεν είναι αμαρτία;
Μάλλον είναι πιο βολικό να πιστεύεις ότι είσαι ασήμαντος και αδύναμος… και ένοχος για όλα και για τίποτα… το Mεγαλείο θέλει κότσια και εσύ δεν είσαι για τέτοια. Αυτά είναι για τους «τρελούς» που πληρώνουν ακριβά τη διαφοροποίησή τους.

Είναι τόσο δύσκολο να πιστέψεις ότι υπάρχει ζωή έξω από τα βασανιστήρια που υποβάλλεις καθημερινά τον εαυτό σου;
Ε βέβαια είναι πιο εύκολο να δουλεύεις ακατάπαυστα σε δουλειές που δεν σου αρέσουν, ή που κάποτε σου άρεσαν και τώρα έχουν γίνει εφιάλτης. Τι είδους ζωή να υπάρχει στην ηρεμία και την εσωτερική γαλήνη; Αν δεν χτυπάει κόκκινο το άγχος, αν δεν στερείσαι, αν δεν υποφέρεις για να πραγματοποιήσεις τους δήθεν στόχους σου δεν αξίζει να ζεις (νομίζεις)…

Είναι τόσο δύσκολο να δεις τι κάνεις καθημερινά στον εαυτό σου;
Μάλλον είναι πιο εύκολο να το δεις ζωντανά στη ζωή των παιδιών σου… Εκεί δεν πονάει τόσο (ή μήπως πονάει περισσότερο);

Μπερδεύτηκα … πιο είναι το εύκολο, πιο είναι το δύσκολο τελικά;
Εσύ αναρωτήθηκες ή όχι ακόμα;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου